Μπαμπά πες μου και πάλι / Papá cuéntame otra vez

Μπαμπά πες μου και πάλι εκείνο το τόσο ωραίο παραμύθι
με χωροφύλακες και φασίστες και φοιτητές με φράντζα
και γλυκό αστικό ανταρτοπόλεμο με παντελόνι καμπάνα
και τραγούδια των Rolling και κοπέλες με φούστα μίνι.

Μπαμπά πες μου και πάλι πόσο διασκεδάζατε
καταστρέφοντας τα γηρατιά σε οξειδωμένους δικτάτορες.
Και πώς τραγούδησες Al Vent και καταλάβατε την Σορβόνη
σε εκείνο το γαλλικό Μάη, στις ημέρες κρασιού και τριαντάφυλλων.

Μπαμπά πες μου και πάλι εκείνη την τόσο ωραία ιστορία
εκείνου του τρελού αντάρτη που σκότωσαν στη Βολιβία.
Και το δικό του τουφέκι κανείς δεν τόλμησε να κρατήσει πάλι.
Και πώς από εκείνη την ημέρα όλα φαίνονται πιο άσχημα.

Μπαμπά πες μου και πάλι πως μετά από τόσο οδόφραγμα
και μετά από τόση σηκωμένη γροθιά και τόσο χυμένο αίμα,
στο τέλος του παιχνιδιού δεν μπορέσατε να κάνετε τίποτα,
και κάτω από το λιθόστρωτο δεν υπήρξε παραλιακή άμμος.

Ήταν πολύ σκληρή η ήττα. Όλα τα ονειρεμμένα
σαπίσανε στις γωνίες, καλυφθήκανε από ιστό της αράχνης.
Και κανείς δεν τραγουδάει Al Vent, δεν υπάρχουν πια τρελοί, δεν υπάρχουν πια παρίες.
Αλλά πρέπει να βρέχει, ακόμα παραμένει βρόμικη η πλατεία.

Είναι μακριά εκείνος ο Μάιος, είναι μακριά το Saint Denis.
Πόσο μακριά είναι ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ, πολύ μακριά εκείνο το Παρίσι.
Όμως μερικές φορές σκέφτομαι ότι τελικά τίποτα δεν πείραξε.
Ακόμα δίνουν μπουνιές σ΄αυτόυς που μιλάνε παραπάνω.

Και παραμένουν οι ίδιοι νεκροί, σαπισμένοι από σκληρότητα.
Τώρα πεθαίνουν στη Βοσνία αυτοί που πεθαίνανε στο Βιετνάμ.
Τώρα πεθαίνουν στη Βοσνία αυτοί που πεθαίνανε στο Βιετνάμ.
Τώρα πεθαίνουν στη Βοσνία αυτοί που πεθαίνανε στο Βιετνάμ.

«Μπαμπά πες μου και πάλι» του Ισπανού τραγουδιστή και συνθέτη Ισμαέλ Σερράνο.
http://www.youtube.com/watch?v=0r4gYWdSkJs
♫
Papá cuéntame otra vez ese cuento tan bonito
de gendarmes y fascistas y estudiantes con flequillo
y dulce guerrilla urbana en pantalones de campana
y canciones de los Rolling y niñas en minifalda.

Papá cuéntame otra vez todo lo que os divertisteis
estropeando la vejez a oxidados dictadores.
Y cómo cantaste Al Vent y ocupásteis la Sorbona
en aquel Mayo francés, en los días de vino y rosas.

Papá cuéntame otra vez esa historia tan bonita
de aquel guerrillero loco que mataron en Bolivia.
Υ cuyo fusil ya nadie se atrevió a tomar de nuevo.
Υ cómo desde aquel día todo parece más feo.

Papá cuéntame otra vez que tras tanta barricada
y tras tanto puño en alto y tanta sangre derramada,
al final de la partida no pudisteis hacer nada,
y bajo los adoquines no había arena de playa.

Fue muy dura la derrota. Todo lo que se soñaba
se pudrió en los rincones, se cubrió de telarañas.
Y ya nadie canta Al Vent, ya no hay locos, ya no hay parias.
Pero tiene que llover, aún sigue sucia la plaza.

Queda lejos aquel Mayo, queda lejos Saint Denis.
Qué lejos queda Jean Paul Sartre, muy lejos aquel París.
Sin embargo a veces pienso que al final todo dio igual.
Las hostias siguen cayendo sobre quien habla de más.

Y siguen los mismos muertos, podridos de crueldad.
Ahora mueren en Bosnia los que morían en Vietnam.
Ahora mueren en Bosnia los que morían en Vietnam.
Ahora mueren en Bosnia los que morían en Vietnam.

“Papá cuéntame otra vez” del cantante y compositor español Ismael Serrano.
http://www.youtube.com/watch?v=0r4gYWdSkJs