Η Μαριναλέντα, µια κοινότητα 2.645 κατοίκων στην Ανδαλουσία, δεν έχει ανεργία, δεν έχει αστυνοµικούς και τα σπίτια της νοικιάζονται µε 15 ευρώ τον µήνα. Ο δήµαρχός της, ο κοµµουνιστής Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο, επανεκλέγεται εδώ και 31 χρόνια.
Εδώ και πολλά χρόνια, την εβδοµάδα που οι άλλες πόλεις στην Ισπανία γιορτάζουν το Πάσχα, στη Μαριναλέντα γιορτάζουν την ειρήνη. «Ο δήµαρχός τους είναι τρελός», λένε στο γειτονικό χωριό. «Ενώ εµείς οι άλ λοι Ισπανοί κάνουµε θρησκευτικές λιτανείες, εκείνοι κάνουν επί 5 µέρες πάρτι». Πολλοί νέοι από τη Σεβίλλη, τη Γρανάδα, τη Μαδρίτη, πηγαίνουν για να γιορτάσουν µε τους χωρικούς της Μαριναλέντας.
Οταν εξελέγη για πρώτη φορά, το 1979, ο Γκορντίγιο ήταν ο νεώτερος δήµαρχος στην Ισπανία. Το 1986, έπειτα από 12 χρόνια αγώνων και καταλήψεων κυρίως από τις γυναίκες του χωριού, η Μαριναλέντα κατάφερε να πάρει από ένα γαιοκτήµονα 12.000 στρέµµατα γης και να δηµιουργήσει έναν αγροτικό συνεταιρισµό από τον οποίο ζει σήµερα σχεδόν όλο το χωριό. «Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους!», λέει ο δήµαρχος.
Στον συνεταιρισµό Εl Ηumoso οι συνεταίροι εργάζονται 6½ ώρες την ηµέρα, από τη Δευτέρα ώς το Σάββατο, δηλαδή 39 ώρες την εβδοµάδα. Ολοι έχουν τον ίδιο µισθό, ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνουν. Οι συγκοµιδές (ελαιόλαδο, αγκινάρες, πιπεριές κ.λπ.) συσκευάζονται στο µικρό εργοστάσιο Ηumar Μarinaleda που βρίσκεται στη µέση του χωριού και στο οποίο εργάζονται, σε πολύ χαλαρή ατµόσφαιρα, περίπου 60 γυναίκες και 4-5 άνδρες. Τα προϊόντα πωλούνται κυρίως στην Ισπανία. Τα έσοδα του συνεταιρισµού δεν µοιράζονται, αλλά επενδύονται και πάλι στον συνεταιρισµό για να δηµιουργηθούν δουλειές. Για αυτό στο χωριό δεν υπάρχουν άνεργοι. Οµως ακόµη και σε εποχές που δεν υπάρχουν αρκετές γεωργικές δουλειές για όλους, οι µισθοί καταβάλλονται.
Στη Μαριναλέντα, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισµός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρούνται δικαίωµα. Μια θέση στον παιδικό σταθµό µε όλα τα γεύµατα κοστίζει 12 ευρώ τον µήνα. Από την άλλη, «εδώ δεν έχουµε χωροφύλακες, θα ήταν µια άχρηστη σπατάλη», λέει ο δήµαρχος. «Δεν έχουµε ούτε παπά - δόξα τω Θεώ!», προσθέτει γελώντας. Πάντως η ελευθερία της λατρείας είναι εγγυηµένη και το Πάσχα έγινε µια µικρή θρησκευτική λιτανεία, η οποία πέρασε διακριτικά από τους δρόµους του χωριού, χωρίς θεατές και αποφεύγοντας την πλατεία όπου γινόταν η γιορτή.
«Εφαρµόζουµε µια συµµετοχική δηµοκρατία, αποφασίζουµε για όλα, από τους φόρους ώς τις δηµόσιες δαπάνες, σε µεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες», λέει ο Γκορντίγιο. «Ξέρουµε πως οι άνθρωποι µπορούµε να δουλεύουµε και για άλλες αξίες, όχι αποκλειστικά για το χρήµα».
«Χωρίς παπά και χωροφύλακα», του Έλληνα δημοσιογράφου Γιώργου Αγγελόπουλου.
♫
Marinaleda, una comunidad de 2.645 habitantes en Andalucía, no tiene paro, no tiene policías y sus casas se alquilan por 15 euros al mes. Su alcalde, el comunista Juan Manuel Sánchez Gordillo, es reelegido desde hace 31 años.
Desde hace muchos años, en la semana en la que las otras ciudades de España celebran la Semana Santa, en Marinaleda celebran la paz. "Su alcalde está loco", dicen en el pueblo vecino. "Mientras nosotros, los demás españoles, hacemos procesiones religiosas ellos hacen fiesta durante 5 días". Muchos jóvenes de Sevilla, Granada, Madrid, van para celebrarlo con los paisanos de Marinaleda.
Cuando fue elegido por primera vez, en 1979, Gordillo era el más joven alcalde de España. En 1986, tras 12 años de luchas y ocupaciones fundamentalmente por parte de mujeres del pueblo, Marinaleda consiguió arrebatar a un terrateniente 1.200 hectáreas de tierra y así crear una cooperativa agraria de la cual vive hoy casi todo el pueblo. "¡La tierra no pertenece a nadie, la tierra no se compra, la tierra pertenece a todos!", dice el alcalde.
En la cooperativa El Humoso los cooperativistas trabajan 6½ horas al día, de lunes a sábado, es decir 39 horas a la semana. Todos tienen el mismo sueldo, independientemente del trabajo que hagan. Las cosechas (aceite de oliva, alcachofas, pimientos, etc.) son envasadas en el pequeño taller Humar Marinaleda, que se encuentra en medio del pueblo y en el cual trabajan, en muy relajada atmósfera, aproximadamente 60 mujeres y 4-5 hombres. Los productos se venden fundamentalmente en España. Los ingresos de la cooperativa no se reparten sino que se reinvierten en la cooperativa para que se creen trabajos. Por ello en el pueblo no hay parados. Sin embargo, incluso en épocas en las que no hay suficientes trabajos agrarios para todos, los sueldos son pagados.
En Marinaleda la vivienda, el trabajo, la cultura, la educación y la salud se consideran derechos. Una plaza en la guardería con todas las comidas cuesta 12 euros al mes. Por otra parte, "aquí no tenemos guardias civiles, sería un despilfarro inútil", dice el alcalde. "No tenemos tampoco cura - ¡gracias a Dios!", añade riendo. En cualquier caso la libertad de creencia está garantizada y en Semana Santa hubo una pequeña procesión religiosa, la cual pasó discretamente por las calles del pueblo, sin espectadores y evitando la plaza donde tenía lugar la fiesta.
"Estamos poniendo en práctica una democracia participativa, acordamos decisiones para todo, desde los impuestos hasta los gastos públicos, en grandes asambleas. Muchas cabezas dan muchas ideas", dice Gordillo. "Sabemos que los hombres podemos trabajar también por otros valores y no exclusivamente por el dinero".
"Sin cura ni guardia civil", del periodista griego Yiorgos Anyelópulos.
