Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

Δύναμη / Potencia


Η δύναμη χωρίς έλεγχο δεν χρησιμεύει σε τίποτα.

Διαφημιστική καμπάνια της Πιρέλλι (1994).

La potencia sin control no sirve de nada.

Campaña publicitaria de Pirelli (1994).

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Μοιάζουμε; / ¿Nos parecemos?





Όμοιος ομοίω αεί πελάζει.

Dios los cría y ellos se juntan.

Πηνελόπη / Penélope


Πηνελόπη,
με την καφέ δερμάτινη τσάντα της
και τα τακούνια της
και το φόρεμα Κυριακής της.
Πηνελόπη
κάθεται σε ένα παγκάκι στην αποβάθρα
και περιμένει να έλθει το πρώτο τρένο
κουνώντας την βενταλιά.

Λένε στο χωριό
ότι ένας διαβάτης σταμάτησε
το ρολόι της
ένα ανοιξιάτικο απόγευμα.
«Αντίο αγάπη μου.
Μη με κλάψεις. Θα επιστρέψω
πριν
της ιτιάς το φύλλο να πέσει.
Να με σκέφτεσαι.
Θα επιστρέψω για σένα».

Καημένη κακότυχη,
σταμάτησε το παιδικό σου ρολόι
ένα μολυβένιο απόγευμα του Απριλίου,
όταν έφυγε ο αγαπημένος σου.
Μαράθηκε
στον κήπο σου μέχρι και ο τελευταίος ανθός.
Δεν υπάρχει ιτιά στη Μεγάλη οδό
για την Πηνελόπη.

Πηνελόπη.
Θλιμμένα από την πολλή αναμονή,
φαίνεται να λάμπουν τα μάτια της
αν ένα τρένο από μακριά σφυρίξει.
Πηνελόπη
τον ένα μετά τον άλλον τους βλέπει να περνάνε,
κοιτάει τα πρόσωπά τους, τους ακούει να μιλάνε.
Για αυτήν είναι μαριονέτες.

Λένε στο χωριό
ότι ο διαβάτης γύρισε.
Την Βρήκε
στο πράσινο ξύλινο παγκάκι της.
Την φώναξε: «Πηνελόπη,
πιστή μου αγαπημένη, ειρήνη μου!
Πάψε πια
να υφαίνεις όνειρα στο νου σου.
Κοίταξε με,
είμαι η αγάπη σου! Γύρισα!».

Του χαμογέλασε
με τα ματάκια γεμάτα από το χτες.
Δεν ήταν έτσι το πρόσωπό του ούτε το δέρμα του.
«Εσύ δεν είσαι αυτός που περιμένω».
Και έμεινε
με την καφέ δερμάτινη τσάντα της
και τα τακουνάκια της,
καθιστή στον σταθμό.

Πηνελόπη!

«Πηνελόπη», του Ισπανού τραγουδιστή και συνθέτη Ιωάν Μανουέλ Σερράτ.
http://www.youtube.com/watch?v=GXGYBybj5qo

Penélope,
con su bolso de piel marrón
y sus zapatos de tacón
y su vestido de domingo.
Penélope
se sienta en un banco en el andén
y espera que llegue el primer tren
meneando el abanico.

Dicen en el pueblo
que un caminante paró
su reloj
una tarde de primavera.
"Adiós amor mío.
No me llores. Volveré
antes que
de los sauces caigan las hojas.
Piensa en mí.
volveré por ti".

Pobre infeliz,
se paró tu reloj infantil
una tarde plomiza de abril,
cuando se fue tu amante.
Se marchitó
en tu huerto hasta la última flor.
No hay un sauce en la calle Mayor
para Penélope.

Penélope.
Tristes a fuerza de esperar,
sus ojos parecen brillar
si un tren silba a lo lejos.
Penélope
uno tras otro los ve pasar,
mira sus caras, les oye hablar.
Para ella son muñecos.

Dicen en el pueblo
que el caminante volvió.
La encontró
en su banco de pino verde.
La llamó: "¡Penélope
mi amante fiel, mi paz!
Deja ya
de tejer sueños en tu mente.
¡Mírame,
soy tu amor! ¡Regresé!".

Le sonrió
con los ojos llenitos de ayer.
No era así su cara ni su piel.
"Tú no eres quien yo espero".
Y se quedó
con el bolso de piel marrón
y sus zapatitos de tacón,
sentada en la estación.

¡Penélope!

«Penélope», del cantante y compositor español Joan Manuel Serrat.
http://www.youtube.com/watch?v=GXGYBybj5qo

Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Όταν έρθεις στην Μαδρίτη / Cuando vengas a Madrid


Όταν έρθεις στην Μαδρίτη, κουκλάρα μου,
θα σε κάνω Αυτοκράτειρα της Λαμπαπιές1
και θα σου στρώσω με γαρύφαλλα την Γκραν Μπία2
και θα σε κάνω μπάνιο με κρασάκι από το Χερέθ.

Στο Τσικότε3 μία βασιλική υποδοχή
με την αφρόκρεμα των διανοουμένων.
Και η χάρη μίας γοητευτικής κολακείας
πιό Μαδριλένια και από την οδό της Αλκαλά4.

(Ολέ!)

(Δεσποινίς!)

Μαδρίτη, Μαδρίτη, Μαδρίτη,
κομμάτι της Ισπανίας όπου γεννήθηκα,
για κάποιο λόγο σε έκανε ο Θεός
λίκνο της κολακείας και του τσότις5.

Μαδρίτη, Μαδρίτη, Μαδρίτη,
στο Μεξικό σε σκεφτόμαστε πολύ
για την γεύση που έχουν τα πανηγύρια σου,
για τόσα ωραία πράγματα
που ονειρευόμαστε από εδώ.

Και θα δεις τι σημαίνει πολυτέλεια
και θα σπάσουμε πλάκα
όταν έρθεις στην Μαδρίτη.

(Αυτό!)

Μαδρίτη, Μαδρίτη, Μαδρίτη,
στο Μεξικό σε σκεφτόμαστε πολύ
για την γεύση που έχουν τα πανηγύρια σου,
για τόσα ωραία πράγματα
που ονειρευόμαστε από εδώ.

Και θα δεις τι σημαίνει πολυτέλεια
και θα σπάσουμε πλάκα
όταν έρθεις στην Μαδρίτη.

«Πολυτέλεια (Όταν έρθεις στην Μαδρίτη)», ροκ εκδοχή του τσότις «Μαδρίτη», του Μεξικάνικου συνθέτη Αγκουστίν Λάρα, που έκανε για την τουριστική προώθηση της Μαδρίτης ο Αργεντινός τραγουδιστής και συνθέτης Αριέλ Ροτ.
http://www.youtube.com/watch?v=7aDn8dBgERw



1 Η Λαμπαπιές είναι παλιά γειτονιά της Μαδρίτης γεμάτη ταβέρνες και μπαράκια, πολύ ζωηρή, όπου συγκατοικούν ντόπιοι και μετανάστες.
2 Η Γκραν Μπία (Μεγάλος Δρόμος) είναι μία από τις πιό χαρακτηριστικές λεωφόρους της Μαδρίτης, που φέτος έκλεισε τα 100 χρόνια της.
3 Το Μουσείο Τσικότε δεν είναι μουσείο αλλά μπαρ από τα πιό κλασικά της Μαδρίτης όπου σερβίρονται κοκτέιλς. Βρίσκεται στην Γκραν Μπία.
4 Η οδός της Αλκαλά είναι και από τις πιο κλασικές λεωφόρους της Μαδρίτης.
5 Το τσότις είναι χορός που εγκαταστάθηκε το 19ο αιώνα στην Μαδρίτη και έτσι έγινε σήμα ταυτότητας της πόλης.

Cuando vengas a Madrid, chulona mía,
voy a hacerte Emperatriz de Lavapiés
y a alfombrarte con claveles la Gran Vía
y a bañarte con vinillo de Jerez.


En Chicote un agasajo postinero
con la crema de la intelectualidad.
Y la gracia de un piropo retrechero
más castizo que la calle de Alcalá.

(¡Olé!)

(¡Señorita!)

Madrid, Madrid, Madrid,
pedazo de la España en que nací
por algo te hizo Dios la cuna
del requiebre y del chotis.

Madrid, Madrid, Madrid,
en México se piensa mucho en ti
por el sabor que tienen tus verbenas,
por tantas cosas buenas
que soñamos desde aquí.

Y vas a ver lo que es canela fina
y armar la tremolina
cuando vengas a Madrid.

(¡Eso!)

Madrid, Madrid, Madrid,
en México se piensa mucho en ti
por el sabor que tienen tus verbenas,
por tantas cosas buenas
que soñamos desde aquí.

Y vas a ver lo que es canela fina
y armar la tremolina
cuando vengas a Madrid.

"Canela fina (Cuando vengas a Madrid)", versión rock del chotis "Madrid", del compositor mexicano Agustín Lara, que ha hecho para la promoción turística de Madrid el cantante y compositor argentino Ariel Rot.
http://www.youtube.com/watch?v=7aDn8dBgERw

Σάββατο 29 Μαΐου 2010

Το μέλλον μας / Nuestro futuro





Θα είναι αυτή η πρώτη μεταπολεμική περίοδος χωρίς πόλεμο της Ιστορίας;

¿Será éste el primer período de posguerra sin guerra de la Historia?

Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

Μεσόγειος / Mediterráneo





Μάλλον γιατί τα παιδικά μου χρόνια
ακόμα παίζουν στην παραλία σου
και κρυμμένη πίσω από τα καλάμια
κοιμάται η πρώτη μου αγάπη,
κουβαλάω το φως σου και τη μυρωδιά σου
όπου και να πάω.
Και σωριασμένος στην άμμο σου
φυλάω αγάπη, παιχνίδια και λύπες.

Εγώ, που στο δέρμα μου έχω την πικρή
γεύση του παντοτινού κλάματος
που έχουν χύσει σε εσένα εκατό λαοί
από την Αλγεθίρας μέχρι την Κωνσταντινούπολη,
για να βάφεις με μπλε
τις μακριές χειμερινές νύχτες τους.
Λόγω κακοτυχιών
η ψυχή σου είναι βαθειά και σκοτεινή.

Τα κόκκινα σούρουπά σου
συνήθισαν τα μάτια μου,
όπως η στροφή τον δρόμο.
Είμαι τραγουδιστής, είμαι απατεώνας,
μου αρέσει το παιχνίδι και το κρασί,
έχω του ναυτικού την ψυχή.
Τί να κάνω αφού εγώ
γεννήθηκα στη Μεσόγειο;
Γεννήθηκα στη Μεσόγειο.

Και πλησιάζεις και φεύγεις
αφού φιλήσεις το χωριουδάκι μου.
Παίζοντας με την παλίρροια
φεύγεις, ενώ σκέφτεσαι να επιστρέψεις.
Είσαι σαν γυναίκα
με πίσσα αρωματισμένη
που την νοσταλγούν και αγαπιέται,
που την γνωρίζουν και την φοβούνται.

Αχ!, εάν μία μαύρη μέρα
έρθει να με ψάχξει η φειδωλή,
σπρώξτε προς τη θάλασσα τη βάρκα μου,
με φθινοπωρινό λεβάντε,
και αφήστε η φουρτούνα
να σπάσει τα φτερά της τα άσπρα.
Και εμένα να με ενταφιάσετε χωρίς πένθος
μεταξύ της παραλίας και του ουρανού,

στην πλαγιά ενός βουνού
πιο ψηλό και από τον ορίζοντα.
Θέλω να έχω καλή θέα.
Το σώμα μου θα είναι δρόμος,
θα δίνω πράσινο στα πεύκα
και κίτρινο στο θάμνο.
Κοντά στη θάλασσα, γιατί εγώ
γεννήθηκα στη Μεσόγειο.
Γεννήθηκα στη Μεσόγειο.
Γεννήθηκα στη Μεσόγειο.

«Μεσόγειο», του Ισπανού τραγουδιστή και συνθέτη Ιωάν Μανουέλ Σερράτ.
http://www.youtube.com/watch?v=xfQmpJ0MhSE

Quizá porque mi niñez
sigue jugando en tu playa
y escondido tras las cañas
duerme mi primer amor,
llevo tu luz y tu olor
por donde quiera que vaya.
Y amontonado en tu arena
guardo amor, juegos y penas.

Yo, que en la piel tengo el sabor
amargo del llanto eterno
que han vertido en ti cien pueblos
de Algeciras a Estambul,
para que pintes de azul
sus largas noches de invierno.
A fuerza de desventuras,
tu alma es profunda y oscura.

A tus atardeceres rojos
se acostumbraron mis ojos,
como el recodo al camino.
Soy cantor, soy embustero,
me gusta el juego y el vino,
tengo alma de marinero.
¿Qué le voy a hacer, si yo
nací en el Mediterráneo?
Nací en el Mediterráneo.

Y te acercas y te vas
después de besar mi aldea.
Jugando con la marea
te vas, pensando en volver.
Eres como una mujer
perfumadita de brea
que se añora y que se quiere,
que se conoce y se teme.

¡Ay!, si un día para mi mal
viene a buscarme la parca,
empujad al mar mi barca,
con un levante otoñal,
y dejad que el temporal
desguace sus alas blancas.
Y a mí enterradme sin duelo
entre la playa y el cielo,

en la ladera de un monte
más alto que el horizonte.
Quiero tener buena vista.
Mi cuerpo será camino,
le daré verde a los pinos
y amarillo a la genista.
Cerca del mar, porque yo
nací en el Mediterráneo.
Nací en el Mediterráneo.
Nací en el Mediterráneo.

«Mediterráneo», del cantante y compositor español Joan Manuel Serrat.
http://www.youtube.com/watch?v=xfQmpJ0MhSE

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Κάκτος / Cactus


Ένας κάκτος απαλύνει τις άκρες των δακτύλων μου με το άγγιγμα του.
Είναι 100 χρονών, ανθίζει μόνο μια φορά
Στο όνομά σου...
Στο όνομά σου...

Έχει δηλητήριο πιο πικρό και από τη χολή.
Αρκεί να σε επικαλεστώ και μετατρέπεται σε μέλι.
Στο όνομά σου...
Στο όνομά σου...

Όταν σε ψάχνω υπάρχεις παντού.

Και οι αμμόλοφοι θα γίνουν παγόβουνα
Στον ίλιγγο της αιωνιότητας
Και τα πουλιά θα γίνουν δέντρα
Στο όμοιο της μοναξιάς.

Στο όνομά σου...
Στο όνομά σου...

«Κάκτος», του Αργεντινού τραγουδιστή και συνθέτη Γκουστάβο Σεράτι.
http://www.youtube.com/watch?v=a7_al3uciVc


Un cactus suaviza mis yemas con su piel
Tiene 100 años, sólo florece una vez
En tu nombre...
En tu nombre...

Tiene un veneno más amargo que la hiel
Con sólo invocarte voy a convertirlo en miel
En tu nombre...
En tu nombre...

Cuando te busco no hay sitio en donde no estés.

Y los médanos, serán témpanos
En el vértigo de la eternidad
Y los pájaros serán árboles
En lo idéntico de la soledad.

En tu nombre...
En tu nombre...

“Cactus”, del cantante y compositor argentino Gustavo Cerati.
http://www.youtube.com/watch?v=a7_al3uciVc

Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

Ο εχθρός λαός / El pueblo enemigo


Ήταν, πατριώτη, ένας λαός,
ένας μεγάλος τοπικός εχθρός.
Ήταν, πατριώτη, ένας λαός,
ένας μεγάλος τοπικός εχθρός.

Θέλανε νά 'χουν όλοι το σπιτάκι τους,
καθημερινά το μεροκαματάκι τους,
νά 'χουν ακόμα κι άμα θα κακογεράσουν
μια συνταξούλα για να μην πεινάσουν.

Νιώθεις, πατριώτη, τί εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός!
Νιώθεις, πατριώτη, τί εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός!

Θέλανε να μην περπατούν στα τέσσερα,
να σκέφτονται και να μιλούν ελεύθερα,
να κυβερνάει αυτός που θά 'χουνε διαλέξει,
κανένας πια να μην τους κοροϊδέψει.

Νιώθεις, πατριώτη, τί εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός!
Νιώθεις, πατριώτη, τί εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός!

Θέλαν το νόμο φίλο κι όχι φύλακα,
να μη φοβούνται πια τον χωροφύλακα,
την περηφάνια τους κανείς να μην πληγώνει
ούτε την πόρτα τους να ξεκλειδώνει.

Νιώθεις, πατριώτη, τί εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός!
Νιώθεις, πατριώτη, τί εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός!

Όνειρα χίλια μέσα στο κεφάλι τους
τ' αποθηκεύανε στο προσκεφάλι τους.
Χρόνια καλύτερα ελπίζανε να 'ρθούνε.
Το σήμερα οι ληστές δεν εχτιμούνε.

Νιώθεις, πατριώτη, τί εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός!
Νιώθεις, πατριώτη, τί εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός!

«Ο εχθρός Λαός», του Έλληνα συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη.
http://www.youtube.com/watch?v=7oNDdC37kqU

Érase, patriota, un pueblo,
un gran enemigo local.
Érase, patriota, un pueblo,
un gran enemigo local.

Todos querían tener su casita,
diariamente su jornalito,
incluso tener, por si malenvejecían,
una pensioncina para no pasar hambre.

¡Te das cuenta, patriota, qué enemigo
era aquel despreciable pueblo!
¡Te das cuenta, patriota, qué enemigo
era aquel despreciable pueblo!

Querían no estar subyugados,
pensar y hablar libremente,
que gobernase aquel que elegido hubiesen
y que nadie más de ellos se riese.

¡Te das cuenta, patriota, qué enemigo
era aquel despreciable pueblo!
¡Te das cuenta, patriota, qué enemigo
era aquel despreciable pueblo!

Querían la ley como amiga y no como carcelera,
al guardia civil no temer más,
que su orgullo nadie lo hiriera
ni sus puertas las trancaran.

¡Te das cuenta, patriota, qué enemigo
era aquel despreciable pueblo!
¡Te das cuenta, patriota, qué enemigo
era aquel despreciable pueblo!

Sueños mil dentro de sus cabezas
almacenaban en sus almohadas.
Mejores años esperaban que llegaran.
El hoy los facinerosos no lo valoran.

¡Te das cuenta, patriota, qué enemigo
era aquel despreciable pueblo!
¡Te das cuenta, patriota, qué enemigo
era aquel despreciable pueblo!

"El pueblo enemigo", del compositor griego Mikis Zeodorakis.
http://www.youtube.com/watch?v=7oNDdC37kqU

Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

Ελευθερία / Libertad







Θεέ μου βόηθα μας παντοτινά
να μην έχουμε αρχηγούς ξανά,
να περνάει η ώρα μας σαν πρώτα,
να περνάμε ελεύθερα την πόρτα,
να μας δώσουν πίσω τα φτερά μας,
το μπαμπά και τη μαμά μας.

Κομμάτι από το τραγούδι «Τα παπαγαλάκια», από την ταινία του Έλληνα σκηνοθέτη Γρηγόρη Καραντινάκη «Η χορωδία του Χαρίτωνα».
http://www.youtube.com/watch?v=5Umrl7qJG2s#t=2m31s

Dios mío ayúdanos eternamente
para que nunca más tengamos jefes,
que el tiempo pase como anteriormente,
que las puertas crucemos libremente,
que nos devuelvan nuestras alas,
a nuestros papás y a nuestras mamás.

Fragmento de la canción "Los periquitos", de la película del director griego Grigoris Karandinakis "El coro de Jarítonas".
http://www.youtube.com/watch?v=5Umrl7qJG2s#t=2m31s

Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

Όλα μεταμορφώνονται / Todo se transforma


Το φιλί σου έγινε ζέστη.
Μετά η ζέστη, κίνηση.
Μετά σταγόνα ιδρώτα,
που έγινε ατμός. Μετά άνεμος,
που σε μία γωνία της Λα Ριόχα
γύρισε το φτερό ενός ανεμόμυλου
ενώ πατιόταν το κρασί
που ήπιε το κόκκινο σου στόμα.

Το κόκκινο σου στόμα στο δικό μου.
Το ποτήρι που γυρίζει στο χέρι μου.
Και, ενώ το κρασί έπεφτε,
έμαθα ότι από μια μακρινή
γωνία ενός άλλου γαλαξία
η αγάπη που θα μου έδινες
μεταμορφωμένη θα γύριζε
μία μέρα για να σ' ευχαριστήσει.

Ο καθένας δίνει ό,τι λαμβάνει
και μετά λαμβάνει ό,τι δίνει.
Τίποτα δεν είναι πιο απλό.
Δεν υπάρχει άλλος κανόνας:
τίποτα δεν χάνεται,
όλα μεταμορφώνονται.
Όλα μεταμορφώνονται.

Το κρασί που πλήρωσα εγώ
με εκείνο το ιταλικό ευρώ
που είχε μείνει σε ένα βαγόνι
πριν να έρθει στο χέρι μου,
και πριν από αυτό στο Τορίνο,
και πριν από το Τορίνο στο Πράτο,
όπου φτιάξανε το παπούτσι μου
πάνω στο οποίο θα έπεφτε το κρασί.

Παπούτσι που σε λίγες ώρες
θα ψάξω κάτω από το κρεβάτι σου,
με τα φώτα της αυγής,
μαζί με τα σανδάλια σου
που αγόρασες τότε
στο Σαλβαδόρ ντε Μπαΐα,
όπου σε άλλον έδωσες την αγάπη
που σήμερα εγώ θα σου επέστρεφα.

Ο καθένας δίνει ό,τι λαμβάνει
και μετά λαμβάνει ό,τι δίνει.
Τίποτα δεν είναι πιο απλό.
Δεν υπάρχει άλλος κανόνας:
τίποτα δεν χάνεται,
όλα μεταμορφώνονται.
Όλα μεταμορφώνονται.
Όλα μεταμορφώνονται.
Όλα μεταμορφώνονται.

Έμαθα ότι από μια μακρινή
γωνία ενός άλλου γαλαξία
η αγάπη που θα μου έδινες
μεταμορφωμένη θα γύριζε
μία μέρα για να σ' ευχαριστήσει.

Γιατί ο καθένας δίνει ό,τι λαμβάνει
και μετά λαμβάνει ό,τι δίνει.
Τίποτα δεν είναι πιο απλό.
Δεν υπάρχει άλλος κανόνας:
τίποτα δεν χάνεται,
όλα μεταμορφώνονται.
Τίποτα δεν χάνεται,
όλα μεταμορφώνονται.
Τίποτα δεν χάνεται,
όλα μεταμορφώνονται.
Όλα μεταμορφώνονται.
Όλα μεταμορφώνονται.
Όλα μεταμορφώνονται.
Όλα μεταμορφώνονται.

«Όλα μεταμορφώνονται» του Ουρουγουανού τραγουδιστή και συνθέτη Χόρχε Ντρέξλερ.
http://www.dailymotion.com/video/xcslj_jorge-drexler-todo-se-transforma_creation

Tu beso se hizo calor.
Luego el calor, movimiento.
Luego gota de sudor,
que se hizo vapor. Luego viento,
que en un rincón de La Rioja
movió el aspa de un molino
mientras se pisaba el vino
que bebió tu boca roja.

Tu boca roja en la mía.
La copa que gira en mi mano.
Y, mientras el vino caía,
supe que de algún lejano
rincón de otra galaxia
el amor que me darías
transformado volvería
un día a darte las gracias.

Cada uno da lo que recibe
y luego recibe lo que da.
Nada es más simple.
No hay otra norma:
nada se pierde,
todo se transforma.
Todo se transforma.

El vino que pagué yo
con aquel euro italiano
que había estado en un vagón
antes de estar en mi mano,
y antes de eso en Torino,
y antes de Torino en Prato,
donde hicieron mi zapato
sobre el que caería el vino.

Zapato que en unas horas
buscaré bajo tu cama,
con las luces de la aurora,
junto a tus sandalias planas
que compraste aquella vez
en Salvador de Bahía,
donde a otro diste el amor
que hoy yo te devolvería.

Cada uno da lo que recibe
y luego recibe lo que da.
Nada es más simple.
No hay otra norma:
nada se pierde,
todo se transforma.
Todo se transforma.
Todo se transforma.
Todo se transforma.

Supe que de algún lejano
rincón de otra galaxia
el amor que me darías
transformado volvería
un día a darte las gracias.

Porque cada uno da lo que recibe
y luego recibe lo que da.
Nada es más simple.
No hay otra norma:
nada se pierde,
todo se transforma.
Nada se pierde,
todo se transforma.
Nada se pierde,
todo se transforma.
Todo se transforma.
Todo se transforma.
Todo se transforma.
Todo se transforma.

"Todo se transforma", del cantante y compositor uruguayo Jorge Drexler.
http://www.dailymotion.com/video/xcslj_jorge-drexler-todo-se-transforma_creation

Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Χωρίς παπά και χωροφύλακα / Sin cura ni guardia civil


Η Μαριναλέντα, µια κοινότητα 2.645 κατοίκων στην Ανδαλουσία, δεν έχει ανεργία, δεν έχει αστυνοµικούς και τα σπίτια της νοικιάζονται µε 15 ευρώ τον µήνα. Ο δήµαρχός της, ο κοµµουνιστής Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο, επανεκλέγεται εδώ και 31 χρόνια.

Εδώ και πολλά χρόνια, την εβδοµάδα που οι άλλες πόλεις στην Ισπανία γιορτάζουν το Πάσχα, στη Μαριναλέντα γιορτάζουν την ειρήνη. «Ο δήµαρχός τους είναι τρελός», λένε στο γειτονικό χωριό. «Ενώ εµείς οι άλ λοι Ισπανοί κάνουµε θρησκευτικές λιτανείες, εκείνοι κάνουν επί 5 µέρες πάρτι». Πολλοί νέοι από τη Σεβίλλη, τη Γρανάδα, τη Μαδρίτη, πηγαίνουν για να γιορτάσουν µε τους χωρικούς της Μαριναλέντας.

Οταν εξελέγη για πρώτη φορά, το 1979, ο Γκορντίγιο ήταν ο νεώτερος δήµαρχος στην Ισπανία. Το 1986, έπειτα από 12 χρόνια αγώνων και καταλήψεων κυρίως από τις γυναίκες του χωριού, η Μαριναλέντα κατάφερε να πάρει από ένα γαιοκτήµονα 12.000 στρέµµατα γης και να δηµιουργήσει έναν αγροτικό συνεταιρισµό από τον οποίο ζει σήµερα σχεδόν όλο το χωριό. «Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους!», λέει ο δήµαρχος.

Στον συνεταιρισµό Εl Ηumoso οι συνεταίροι εργάζονται 6½ ώρες την ηµέρα, από τη Δευτέρα ώς το Σάββατο, δηλαδή 39 ώρες την εβδοµάδα. Ολοι έχουν τον ίδιο µισθό, ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνουν. Οι συγκοµιδές (ελαιόλαδο, αγκινάρες, πιπεριές κ.λπ.) συσκευάζονται στο µικρό εργοστάσιο Ηumar Μarinaleda που βρίσκεται στη µέση του χωριού και στο οποίο εργάζονται, σε πολύ χαλαρή ατµόσφαιρα, περίπου 60 γυναίκες και 4-5 άνδρες. Τα προϊόντα πωλούνται κυρίως στην Ισπανία. Τα έσοδα του συνεταιρισµού δεν µοιράζονται, αλλά επενδύονται και πάλι στον συνεταιρισµό για να δηµιουργηθούν δουλειές. Για αυτό στο χωριό δεν υπάρχουν άνεργοι. Οµως ακόµη και σε εποχές που δεν υπάρχουν αρκετές γεωργικές δουλειές για όλους, οι µισθοί καταβάλλονται.

Στη Μαριναλέντα, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισµός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρούνται δικαίωµα. Μια θέση στον παιδικό σταθµό µε όλα τα γεύµατα κοστίζει 12 ευρώ τον µήνα. Από την άλλη, «εδώ δεν έχουµε χωροφύλακες, θα ήταν µια άχρηστη σπατάλη», λέει ο δήµαρχος. «Δεν έχουµε ούτε παπά - δόξα τω Θεώ!», προσθέτει γελώντας. Πάντως η ελευθερία της λατρείας είναι εγγυηµένη και το Πάσχα έγινε µια µικρή θρησκευτική λιτανεία, η οποία πέρασε διακριτικά από τους δρόµους του χωριού, χωρίς θεατές και αποφεύγοντας την πλατεία όπου γινόταν η γιορτή.

«Εφαρµόζουµε µια συµµετοχική δηµοκρατία, αποφασίζουµε για όλα, από τους φόρους ώς τις δηµόσιες δαπάνες, σε µεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες», λέει ο Γκορντίγιο. «Ξέρουµε πως οι άνθρωποι µπορούµε να δουλεύουµε και για άλλες αξίες, όχι αποκλειστικά για το χρήµα».

«Χωρίς παπά και χωροφύλακα», του Έλληνα δημοσιογράφου Γιώργου Αγγελόπουλου.

Marinaleda, una comunidad de 2.645 habitantes en Andalucía, no tiene paro, no tiene policías y sus casas se alquilan por 15 euros al mes. Su alcalde, el comunista Juan Manuel Sánchez Gordillo, es reelegido desde hace 31 años.

Desde hace muchos años, en la semana en la que las otras ciudades de España celebran la Semana Santa, en Marinaleda celebran la paz. "Su alcalde está loco", dicen en el pueblo vecino. "Mientras nosotros, los demás españoles, hacemos procesiones religiosas ellos hacen fiesta durante 5 días". Muchos jóvenes de Sevilla, Granada, Madrid, van para celebrarlo con los paisanos de Marinaleda.

Cuando fue elegido por primera vez, en 1979, Gordillo era el más joven alcalde de España. En 1986, tras 12 años de luchas y ocupaciones fundamentalmente por parte de mujeres del pueblo, Marinaleda consiguió arrebatar a un terrateniente 1.200 hectáreas de tierra y así crear una cooperativa agraria de la cual vive hoy casi todo el pueblo. "¡La tierra no pertenece a nadie, la tierra no se compra, la tierra pertenece a todos!", dice el alcalde.

En la cooperativa El Humoso los cooperativistas trabajan 6½ horas al día, de lunes a sábado, es decir 39 horas a la semana. Todos tienen el mismo sueldo, independientemente del trabajo que hagan. Las cosechas (aceite de oliva, alcachofas, pimientos, etc.) son envasadas en el pequeño taller Humar Marinaleda, que se encuentra en medio del pueblo y en el cual trabajan, en muy relajada atmósfera, aproximadamente 60 mujeres y 4-5 hombres. Los productos se venden fundamentalmente en España. Los ingresos de la cooperativa no se reparten sino que se reinvierten en la cooperativa para que se creen trabajos. Por ello en el pueblo no hay parados. Sin embargo, incluso en épocas en las que no hay suficientes trabajos agrarios para todos, los sueldos son pagados.

En Marinaleda la vivienda, el trabajo, la cultura, la educación y la salud se consideran derechos. Una plaza en la guardería con todas las comidas cuesta 12 euros al mes. Por otra parte, "aquí no tenemos guardias civiles, sería un despilfarro inútil", dice el alcalde. "No tenemos tampoco cura - ¡gracias a Dios!", añade riendo. En cualquier caso la libertad de creencia está garantizada y en Semana Santa hubo una pequeña procesión religiosa, la cual pasó discretamente por las calles del pueblo, sin espectadores y evitando la plaza donde tenía lugar la fiesta.

"Estamos poniendo en práctica una democracia participativa, acordamos decisiones para todo, desde los impuestos hasta los gastos públicos, en grandes asambleas. Muchas cabezas dan muchas ideas", dice Gordillo. "Sabemos que los hombres podemos trabajar también por otros valores y no exclusivamente por el dinero".

"Sin cura ni guardia civil", del periodista griego Yiorgos Anyelópulos.

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Υπερηφάνεια / Orgullo


Όσο πολύ κι αν με πονάει πρέπει να αποδεχτώ
ότι άλλες με βλέπουν χωρίς ρούχα και εσύ γυμνό.

Κομμάτι από το τραγούδι «Ψευδόμενη» του Ισπανού τραγουδιστή και συνθέτη Χοακίν Σαμπίνα.
http://www.youtube.com/watch?v=rPMCzcvXVaQ

Por mucho que me duela debo admitir
que otras me ven sin ropa y tú desnudo.

Fragmento de la canción “Embustera” del cantante y compositor español Joaquín Sabina.
http://www.youtube.com/watch?v=rPMCzcvXVaQ

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

Αέρας / Aire


Μια νύχτα μετά από μεθύσι,
ενώ προσπαθούσα να ξυπνήσω,
αισθάνθηκα ότι από τον ομφαλό μου
άρχισα να ξεφουσκώνω,
ότι το σώμα μου τσαλακωνόταν
όπως μία λαδόκολλα.
και μετατρεπόμουν, τί περίεργο!,
σε αέρια κατάσταση.

Και μετά την μεταμόρφωση
αισθάνθηκα πολύ καλύτερα.
Ήμουνα σκούρος γκρι αέρας
και με αρκετή ρύπανση.
Φαινόταν πάντως
ότι ήμουνα από πόλη αέρας
που, παρόλο που δεν είναι ο πιο υγιεινός,
το προτιμάει ο άνθρωπος.

Αέρας,
ονειρεύτηκα για μια στιγμή ότι ήμουνα αέρας:
οξυγόνο, άζωτο, και αργό,
χωρίς συγκεκριμένη μορφή ούτε χρώμα.
Ήμουν ιπτάμενος αέρας.

Αφού εγώ είμαι πολύ ενσυνείδητος
ακόμα και σ'αυτή την κατάσταση,
αποφάσισα να είμαι συνεπής
με την καινούργια μου διάσταση
και προσπάθησα να με αναπνεύσει
αυτή που πλάι μου κοιμάται.
Χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες,
εγώ ξέρω να το κάνω καλύτερα.

Αφού δεν ικανοποιήθηκα
από την σεξουαλική εμπειρία
φούσκωσαν οι ατμοί μου,
μετατράπηκα σε τυφώνα,
έκανα δύο με τρεις γύρους
και στο πέμπτο κουράστηκα.
Αυτό το δωμάτιο είναι πολύ μικρό
για τα πράγματα που ονειρεύομαι.

Αέρας,
ονειρεύτηκα για μια στιγμή ότι ήμουνα αέρας:
οξυγόνο, άζωτο, και αργό,
χωρίς συγκεκριμένη μορφή ούτε χρώμα.
Ήμουν ιπτάμενος αέρας.

Και λυπάμαι για την φίλη μου
και για το τζάμι που έσπασα.
Δραπέτευσα από το παράθυρο
και κατακόρυφα ρίχτηκα,
αλλά δεν ήμουν τυχερός
και όταν πήγα να ξαναναίβω
έγινα άνθρωπος ξανά.
Μην λείπετε στην κηδεία.

Αέρας,
ονειρεύτηκα για μια στιγμή ότι ήμουνα αέρας:
οξυγόνο, άζωτο, και αργό,
χωρίς συγκεκριμένη μορφή ούτε χρώμα.
Ήμουν ιπτάμενος αέρας.

«Αέρας», του ισπανικού συγκροτήματος Μεκάνο.
http://www.youtube.com/watch?v=O-w-Yk4W6KU

Una noche de resaca,
al tratar de despertar,
noté que por el ombligo
me empezaba a desinflar,
que mi cuerpo se arrugaba
como un papel vegetal
e iba pasando, ¡qué curioso!,
al estado gaseoso.

Y tras la metamorfosis
me sentí mucho mejor.
Era un aire gris oscuro
y con bastante polución.
Se notaba en cualquier caso
que era aire de ciudad
que, si bien no es el más sano,
lo prefiere el ser humano.

Aire,
soñé por un momento que era aire:
oxígeno, nitrógeno y argón
sin forma definida ni color.
Fui aire volador.

Como yo soy muy consciente
hasta en esta situación,
decidí ser consecuente
con mi nueva dimensión
y probé a ser respirado
por la que duerme a mi lado.
Sin entrar en pormenores,
yo sé hacer cosas mejores.

Como no me satisfizo
la experiencia sexual
se me inflaron los vapores,
me convertí en huracán,
di unas tres o cuatro vueltas
y a la quinta me cansé.
Este cuarto es muy pequeño
para las cosas que sueño.

Aire,
soñé por un momento que era aire:
oxígeno, nitrógeno y argón,
sin forma definida ni color.
Fui aire volador.

Y lo siento por mi novia
y el cristal que me cargué.
Me escapé por la ventana
y en picado me lancé,
pero tuve mala suerte
y cuando iba a remontar
me volví otra vez humano.
No faltéis al funeral.

Aire,
soñé por un momento que era aire:
oxígeno, nitrógeno y argón,
sin forma definida ni color.
Fui aire volador.


"Aire", del grupo español Mecano.

http://www.youtube.com/watch?v=O-w-Yk4W6KU

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

Ο Άγιος Βαλεντίνος / San Valentín


Ο έρωτας δεν είναι αυτό που θέλουμε να νιώθουμε αλλά αυτό που νιώθουμε χωρίς να το θέλουμε.

El amor no es aquello que queremos sentir sino aquello que sentimos sin querer.

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

Η αξία του έρωτα / El valor del amor


Ευλογημένο το στόμα που δίνει φιλιά και δεν καταπίνει κέρματα.

Του Ισπανού τραγουδιστή και συνθέτη Χοακίν Σαμπίνα.

Bendita sea la boca que da besos y no traga monedas.

Del cantante y compositor español Joaquín Sabina.

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Κοιμάμαι; / ¿Duermo?


Δεν είναι το ίδιο το να είσαι κοιμισμένος με το να κοιμάσε, όπως και δεν είναι το ίδιο το να είσαι γαμημένος με το να γαμάς.

Του βραβευμένου με Νόμπελ Ισπανού συγγραφέα και πολιτικού Καμίλο Χοσέ Θέλα.

No es lo mismo estar dormido que estar durmiendo, como tampoco es lo mismo estar jodido que estar jodiendo.

Del Nobel español, escritor y político, Camilo José Cela.

Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Κάθε Σεπτέμβρη / Cada septiembre




Κάθε Σεπτέμβρη θα γυρνάς απ' το χωριό σου
και μόνο απ' τ' άσπρα μέρη κάτω απ' το μαγιό
θ' αναγνωρίζω το κορμάκι το δικό σου,
που τους χειμώνες το κοιτάζω μόνο εγώ.

Και τι έχει ο ήλιος που δεν έχω να σου δώσω.
Αυτός τη νύχτα κλείνει εγώ μένω ανοιχτός.
Κι αν καταφέρω και το πάγο σου τον λιώσω,
κάθε Σεπτέμβρη θα γεμίζουν όλα φως.

Κάθε Σεπτέμβρη θα δαγκώνεις ένα μήλο
κι εγώ θα κάθομαι να βλέπω σαν Αδάμ
τον πειρασμό να σε τυλίγει σαν το φύλλο
και να μου κάνει την καρδιά μου Γης Μαδιάμ.

Και τι έχει ο ήλιος που δεν έχω να σου δώσω.
Αυτός τη νύχτα κλείνει εγώ μένω ανοιχτός.
Κι αν καταφέρω και το πάγο σου τον λιώσω,
κάθε Σεπτέμβρη θα γεμίζουν όλα φως.

«Κάθε Σεπτέμβρη», του Έλληνα τραγουδιστή και συνθέτη Φοίβου Δεληβοριά.
http://www.youtube.com/watch?v=qUquP0udc58

Cada septiembre volverás de tu pueblo
y sólo por las partes blancas bajo el bañador
reconoceré tu cuerpecito,
que los inviernos sólo miro yo.

Y qué tiene el sol que yo no tenga para darte.
Él cierra por la noche, abierto quedo yo.
Y si consigo también tu hielo derretir,
cada septiembre todo se llenará de luz.

Cada septiembre morderás una manzana
y yo me sentaré a mirar como un Adán
que la tentación te envuelva como una hoja
y me haga el corazon estallar.

Y qué tiene el sol que yo no tenga para darte.
Él cierra por la noche, abierto quedo yo.
Y si consigo también tu hielo derretir,
cada septiembre todo se llenará de luz.

"Cada septiembre", del cantante y compositor griego Fivos Delivoriás.
http://www.youtube.com/watch?v=qUquP0udc58

Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2010