Χριστούγεννα / Navidades

Χριστούγεννα.
Δεν περιμένω όμως τίποτα πια.
Τον Αϊ Βασίλη απλώς τον λέγαν μπαμπά.
Κι είν’ ένας πρώην Έλλην αριστερός.
Ένας θνητός
με τ’ όνειρό του, δίχως στέγη καμιά.
Και το ανοιξιάτικο κορίτσι–μαμά
πλακώνεται απ’ τη συνταγή την παλιά.
Οι μυρωδιές θυμίζουν κάτι βαρύ,
κάποια πληγή
που απλώς δεν θέλουμε ν’ ανοίξει ξανά.

Χριστούγεννα.
Τα Πλεϊμομπίλ μου είν’ εξαιτίας μου κουτσά.
Σβησμένα στη σαμπάνια βεγγαλικά.
Ίσως για κάποιους νάναι ακόμα γιορτή.
Μα ποιοι είν’ αυτοί;
Ζουν σε θερμοκοιτίδες ή σε χωριά;

Χριστούγεννα.
Κι ό,τι αρχίζω μου πηγαίνει στραβά,
πάντα με πάει σ’ ενός σταυρού τα καρφιά.
Και πότε-πότε τα καρφώνω κι εγώ
σε άλλον αμνό.
Έτσι ήταν πάντα κι έτσι θάναι ξανά.

Χριστούγεννα.
Κι εσύ τι θες απ’ τη ζωή μου ξανά;
Με τα λαμπιόνια σου τα θανατερά
και το φιλί σου πάντοτε αποδεκτό,
πώς σε μισώ.
Θες νάσαι η ίδια και ν’ αλλάζω εγώ.
Με θες προσωπικό σου δημιουργό.
Μη λες πως μοιάζω με τον Ντόναλντ εγώ,
λάμπω εγώ
μα μ’ ένα σπότλαϊτ που δε μου είναι αρκετό.

Χριστούγεννα.
Τι φταίω που αν λείπεις η ζωή μου διψά.
Το γαϊδουράκι της τραβάει αργά
να βρει ένα πανδοχείο νυχτερινό
να ‘ναι ανοιχτό,
ή έστω μια φάτνη να χωράει το κενό.

Χριστούγεννα.
Χωρίς αυτά ο χρόνος δεν ξεκινά.
Βοσκούς μαζεύω, μάγους από μακριά.
Γιορτάζω για ν’ αλλάξουμε οριστικά.
Χρόνια πολλά
xωρίς να προσποιούμαι τίποτα πια.

«Χριστούγεννα», του Έλληνα τραγουδιστή και συνθέτη Φοίβου Δεληβοριά.
http://www.youtube.com/watch?v=MtHyQNmLZ7g
♫
Navidades.
No espero, sin embargo, nada más.
A San Nicolás simplemente le llamaban papá.
Y es un ex-izquierdista griego.
Un mortal
con un sueño, pero sin hogar.
Y el primaveral niña-mamá
sucumbe ante la receta del pasado.
Los olores recuerdan algo pesado,
una herida
que simplemente no queremos que se vuelva a abrir.

Navidades.
Mis Playmobil por mi culpa están cojos.
Apagadas en el champán las bengalas.
Quizás para algunos sea todavía una fiesta.
¿Pero quiénes son ellos?
¿Viven en incubadoras o en pueblos?

Navidades.
Y lo que empiezo me sale al revés,
llevándome siempre a los clavos de una cruz.
Y de vez en cuando los clavo yo
en otro cordero.
Así fue siempre y así será de nuevo.

Navidades.
¿Y tú qué quieres de mi vida otra vez?
Con tus lucecitas moribundas
y tu beso siempre aceptado,
cómo te odio.
Quieres ser la misma y que cambie yo.
Quieres que sea tu propio creador.
No digas que me parezco a Donald,
yo brillo
pero con un spot que no me es suficiente.

Navidades.
Qué culpa tengo si mi vida tiene sed si faltas.
El burrito la lleva lentamente
para encontrar una posada nocturna
que esté abierta,
o al menos un pesebre que llene el vacío.

Navidades.
Sin ellas el año no empieza.
Reúno pastores, los magos bien lejos.
Celebro en pro del cambio decisivo.
Por muchos años
sin simular nada más.

“Navidades”, del cantante y compositor griego Fívos Delivoriás.
http://www.youtube.com/watch?v=MtHyQNmLZ7g