Έτσι εγώ νιώθω πως οι σκιές
ανοίγουν το φως τους, το ανοίγουν, το ανοίγουν τόσο πολύ,
που το πρωί γίνεται χωρίς αρχή
ούτε τέλος, ατέλειωτο ήδη από το σούρουπο.
Κομμάτι του δεύτερου ποιήματος του πρώτου βιβλίου της συλλογής «Δώρο της μέθης», του Ισπανού ποιητή Κλάουντιο Ροδρίγκεθ.
♫
Así yo estoy sintiendo que las sombras
abren su luz, la abren, la abren tanto,
que la mañana surge sin principio
ni fin, eterna ya desde el ocaso.
Fragmento del segundo poema del primer libro de la colección "Don de la ebriedad", del poeta español Claudio Rodríguez.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου