Μεσόγειος / Mediterráneo

Μάλλον γιατί τα παιδικά μου χρόνια
ακόμα παίζουν στην παραλία σου
και κρυμμένη πίσω από τα καλάμια
κοιμάται η πρώτη μου αγάπη,
κουβαλάω το φως σου και τη μυρωδιά σου
όπου και να πάω.
Και σωριασμένος στην άμμο σου
φυλάω αγάπη, παιχνίδια και λύπες.

Εγώ, που στο δέρμα μου έχω την πικρή
γεύση του παντοτινού κλάματος
που έχουν χύσει σε εσένα εκατό λαοί
από την Αλγεθίρας μέχρι την Κωνσταντινούπολη,
για να βάφεις με μπλε
τις μακριές χειμερινές νύχτες τους.
Λόγω κακοτυχιών
η ψυχή σου είναι βαθειά και σκοτεινή.

Τα κόκκινα σούρουπά σου
συνήθισαν τα μάτια μου,
όπως η στροφή τον δρόμο.
Είμαι τραγουδιστής, είμαι απατεώνας,
μου αρέσει το παιχνίδι και το κρασί,
έχω του ναυτικού την ψυχή.
Τί να κάνω αφού εγώ
γεννήθηκα στη Μεσόγειο;
Γεννήθηκα στη Μεσόγειο.

Και πλησιάζεις και φεύγεις
αφού φιλήσεις το χωριουδάκι μου.
Παίζοντας με την παλίρροια
φεύγεις, ενώ σκέφτεσαι να επιστρέψεις.
Είσαι σαν γυναίκα
με πίσσα αρωματισμένη
που την νοσταλγούν και αγαπιέται,
που την γνωρίζουν και την φοβούνται.

Αχ!, εάν μία μαύρη μέρα
έρθει να με ψάχξει η φειδωλή,
σπρώξτε προς τη θάλασσα τη βάρκα μου,
με φθινοπωρινό λεβάντε,
και αφήστε η φουρτούνα
να σπάσει τα φτερά της τα άσπρα.
Και εμένα να με ενταφιάσετε χωρίς πένθος
μεταξύ της παραλίας και του ουρανού,

στην πλαγιά ενός βουνού
πιο ψηλό και από τον ορίζοντα.
Θέλω να έχω καλή θέα.
Το σώμα μου θα είναι δρόμος,
θα δίνω πράσινο στα πεύκα
και κίτρινο στο θάμνο.
Κοντά στη θάλασσα, γιατί εγώ
γεννήθηκα στη Μεσόγειο.
Γεννήθηκα στη Μεσόγειο.
Γεννήθηκα στη Μεσόγειο.

«Μεσόγειο», του Ισπανού τραγουδιστή και συνθέτη Ιωάν Μανουέλ Σερράτ.
http://www.youtube.com/watch?v=xfQmpJ0MhSE
♫
Quizá porque mi niñez
sigue jugando en tu playa
y escondido tras las cañas
duerme mi primer amor,
llevo tu luz y tu olor
por donde quiera que vaya.
Y amontonado en tu arena
guardo amor, juegos y penas.

Yo, que en la piel tengo el sabor
amargo del llanto eterno
que han vertido en ti cien pueblos
de Algeciras a Estambul,
para que pintes de azul
sus largas noches de invierno.
A fuerza de desventuras,
tu alma es profunda y oscura.

A tus atardeceres rojos
se acostumbraron mis ojos,
como el recodo al camino.
Soy cantor, soy embustero,
me gusta el juego y el vino,
tengo alma de marinero.
¿Qué le voy a hacer, si yo
nací en el Mediterráneo?
Nací en el Mediterráneo.

Y te acercas y te vas
después de besar mi aldea.
Jugando con la marea
te vas, pensando en volver.
Eres como una mujer
perfumadita de brea
que se añora y que se quiere,
que se conoce y se teme.

¡Ay!, si un día para mi mal
viene a buscarme la parca,
empujad al mar mi barca,
con un levante otoñal,
y dejad que el temporal
desguace sus alas blancas.
Y a mí enterradme sin duelo
entre la playa y el cielo,

en la ladera de un monte
más alto que el horizonte.
Quiero tener buena vista.
Mi cuerpo será camino,
le daré verde a los pinos
y amarillo a la genista.
Cerca del mar, porque yo
nací en el Mediterráneo.
Nací en el Mediterráneo.
Nací en el Mediterráneo.

«Mediterráneo», del cantante y compositor español Joan Manuel Serrat.
http://www.youtube.com/watch?v=xfQmpJ0MhSE