Το μέλλον μας / Nuestro futuro

Θα είναι αυτή η πρώτη μεταπολεμική περίοδος χωρίς πόλεμο της Ιστορίας;
♫
¿Será éste el primer período de posguerra sin guerra de la Historia?

Μεσόγειος / Mediterráneo

Μάλλον γιατί τα παιδικά μου χρόνια
ακόμα παίζουν στην παραλία σου
και κρυμμένη πίσω από τα καλάμια
κοιμάται η πρώτη μου αγάπη,
κουβαλάω το φως σου και τη μυρωδιά σου
όπου και να πάω.
Και σωριασμένος στην άμμο σου
φυλάω αγάπη, παιχνίδια και λύπες.

Εγώ, που στο δέρμα μου έχω την πικρή
γεύση του παντοτινού κλάματος
που έχουν χύσει σε εσένα εκατό λαοί
από την Αλγεθίρας μέχρι την Κωνσταντινούπολη,
για να βάφεις με μπλε
τις μακριές χειμερινές νύχτες τους.
Λόγω κακοτυχιών
η ψυχή σου είναι βαθειά και σκοτεινή.

Τα κόκκινα σούρουπά σου
συνήθισαν τα μάτια μου,
όπως η στροφή τον δρόμο.
Είμαι τραγουδιστής, είμαι απατεώνας,
μου αρέσει το παιχνίδι και το κρασί,
έχω του ναυτικού την ψυχή.
Τί να κάνω αφού εγώ
γεννήθηκα στη Μεσόγειο;
Γεννήθηκα στη Μεσόγειο.

Και πλησιάζεις και φεύγεις
αφού φιλήσεις το χωριουδάκι μου.
Παίζοντας με την παλίρροια
φεύγεις, ενώ σκέφτεσαι να επιστρέψεις.
Είσαι σαν γυναίκα
με πίσσα αρωματισμένη
που την νοσταλγούν και αγαπιέται,
που την γνωρίζουν και την φοβούνται.

Αχ!, εάν μία μαύρη μέρα
έρθει να με ψάχξει η φειδωλή,
σπρώξτε προς τη θάλασσα τη βάρκα μου,
με φθινοπωρινό λεβάντε,
και αφήστε η φουρτούνα
να σπάσει τα φτερά της τα άσπρα.
Και εμένα να με ενταφιάσετε χωρίς πένθος
μεταξύ της παραλίας και του ουρανού,

στην πλαγιά ενός βουνού
πιο ψηλό και από τον ορίζοντα.
Θέλω να έχω καλή θέα.
Το σώμα μου θα είναι δρόμος,
θα δίνω πράσινο στα πεύκα
και κίτρινο στο θάμνο.
Κοντά στη θάλασσα, γιατί εγώ
γεννήθηκα στη Μεσόγειο.
Γεννήθηκα στη Μεσόγειο.
Γεννήθηκα στη Μεσόγειο.

«Μεσόγειο», του Ισπανού τραγουδιστή και συνθέτη Ιωάν Μανουέλ Σερράτ.
http://www.youtube.com/watch?v=xfQmpJ0MhSE
♫
Quizá porque mi niñez
sigue jugando en tu playa
y escondido tras las cañas
duerme mi primer amor,
llevo tu luz y tu olor
por donde quiera que vaya.
Y amontonado en tu arena
guardo amor, juegos y penas.

Yo, que en la piel tengo el sabor
amargo del llanto eterno
que han vertido en ti cien pueblos
de Algeciras a Estambul,
para que pintes de azul
sus largas noches de invierno.
A fuerza de desventuras,
tu alma es profunda y oscura.

A tus atardeceres rojos
se acostumbraron mis ojos,
como el recodo al camino.
Soy cantor, soy embustero,
me gusta el juego y el vino,
tengo alma de marinero.
¿Qué le voy a hacer, si yo
nací en el Mediterráneo?
Nací en el Mediterráneo.

Y te acercas y te vas
después de besar mi aldea.
Jugando con la marea
te vas, pensando en volver.
Eres como una mujer
perfumadita de brea
que se añora y que se quiere,
que se conoce y se teme.

¡Ay!, si un día para mi mal
viene a buscarme la parca,
empujad al mar mi barca,
con un levante otoñal,
y dejad que el temporal
desguace sus alas blancas.
Y a mí enterradme sin duelo
entre la playa y el cielo,

en la ladera de un monte
más alto que el horizonte.
Quiero tener buena vista.
Mi cuerpo será camino,
le daré verde a los pinos
y amarillo a la genista.
Cerca del mar, porque yo
nací en el Mediterráneo.
Nací en el Mediterráneo.
Nací en el Mediterráneo.

«Mediterráneo», del cantante y compositor español Joan Manuel Serrat.
http://www.youtube.com/watch?v=xfQmpJ0MhSE

Κάκτος / Cactus

Ένας κάκτος απαλύνει τις άκρες των δακτύλων μου με το άγγιγμα του.
Είναι 100 χρονών, ανθίζει μόνο μια φορά
Στο όνομά σου...
Στο όνομά σου...

Έχει δηλητήριο πιο πικρό και από τη χολή.
Αρκεί να σε επικαλεστώ και μετατρέπεται σε μέλι.
Στο όνομά σου...
Στο όνομά σου...

Όταν σε ψάχνω υπάρχεις παντού.

Και οι αμμόλοφοι θα γίνουν παγόβουνα
Στον ίλιγγο της αιωνιότητας
Και τα πουλιά θα γίνουν δέντρα
Στο όμοιο της μοναξιάς.

Στο όνομά σου...
Στο όνομά σου...

«Κάκτος», του Αργεντινού τραγουδιστή και συνθέτη Γκουστάβο Σεράτι.
http://www.youtube.com/watch?v=a7_al3uciVc


Un cactus suaviza mis yemas con su piel
Tiene 100 años, sólo florece una vez
En tu nombre...
En tu nombre...

Tiene un veneno más amargo que la hiel
Con sólo invocarte voy a convertirlo en miel
En tu nombre...
En tu nombre...

Cuando te busco no hay sitio en donde no estés.

Y los médanos, serán témpanos
En el vértigo de la eternidad
Y los pájaros serán árboles
En lo idéntico de la soledad.

En tu nombre...
En tu nombre...

“Cactus”, del cantante y compositor argentino Gustavo Cerati.
http://www.youtube.com/watch?v=a7_al3uciVc

Κριτική / Criticismo

Μόνο τα ψόφια ψάρια ακολουθούν το ρεύμα.
♫
Sólo los peces muertos siguen la corriente.

Ο εχθρός λαός / El pueblo enemigo

Ήταν, πατριώτη, ένας λαός,
ένας μεγάλος τοπικός εχθρός.
Ήταν, πατριώτη, ένας λαός,
ένας μεγάλος τοπικός εχθρός.

Θέλανε νά 'χουν όλοι το σπιτάκι τους,
καθημερινά το μεροκαματάκι τους,
νά 'χουν ακόμα κι άμα θα κακογεράσουν
μια συνταξούλα για να μην πεινάσουν.

Νιώθεις, πατριώτη, τί εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός!
Νιώθεις, πατριώτη, τί εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός!

Θέλανε να μην περπατούν στα τέσσερα,
να σκέφτονται και να μιλούν ελεύθερα,
να κυβερνάει αυτός που θά 'χουνε διαλέξει,
κανένας πια να μην τους κοροϊδέψει.

Νιώθεις, πατριώτη, τί εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός!
Νιώθεις, πατριώτη, τί εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός!

Θέλαν το νόμο φίλο κι όχι φύλακα,
να μη φοβούνται πια τον χωροφύλακα,
την περηφάνια τους κανείς να μην πληγώνει
ούτε την πόρτα τους να ξεκλειδώνει.

Νιώθεις, πατριώτη, τί εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός!
Νιώθεις, πατριώτη, τί εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός!

Όνειρα χίλια μέσα στο κεφάλι τους
τ' αποθηκεύανε στο προσκεφάλι τους.
Χρόνια καλύτερα ελπίζανε να 'ρθούνε.
Το σήμερα οι ληστές δεν εχτιμούνε.

Νιώθεις, πατριώτη, τί εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός!
Νιώθεις, πατριώτη, τί εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός!

«Ο εχθρός Λαός», του Έλληνα συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη.
http://www.youtube.com/watch?v=7oNDdC37kqU
♫
Érase, patriota, un pueblo,
un gran enemigo local.
Érase, patriota, un pueblo,
un gran enemigo local.

Todos querían tener su casita,
diariamente su jornalito,
incluso tener, por si malenvejecían,
una pensioncina para no pasar hambre.

¡Te das cuenta, patriota, qué enemigo
era aquel despreciable pueblo!
¡Te das cuenta, patriota, qué enemigo
era aquel despreciable pueblo!

Querían no estar subyugados,
pensar y hablar libremente,
que gobernase aquel que elegido hubiesen
y que nadie más de ellos se riese.

¡Te das cuenta, patriota, qué enemigo
era aquel despreciable pueblo!
¡Te das cuenta, patriota, qué enemigo
era aquel despreciable pueblo!

Querían la ley como amiga y no como carcelera,
al guardia civil no temer más,
que su orgullo nadie lo hiriera
ni sus puertas las trancaran.

¡Te das cuenta, patriota, qué enemigo
era aquel despreciable pueblo!
¡Te das cuenta, patriota, qué enemigo
era aquel despreciable pueblo!

Sueños mil dentro de sus cabezas
almacenaban en sus almohadas.
Mejores años esperaban que llegaran.
El hoy los facinerosos no lo valoran.

¡Te das cuenta, patriota, qué enemigo
era aquel despreciable pueblo!
¡Te das cuenta, patriota, qué enemigo
era aquel despreciable pueblo!

"El pueblo enemigo", del compositor griego Mikis Zeodorakis.
http://www.youtube.com/watch?v=7oNDdC37kqU

Ελευθερία / Libertad

Θεέ μου βόηθα μας παντοτινά
να μην έχουμε αρχηγούς ξανά,
να περνάει η ώρα μας σαν πρώτα,
να περνάμε ελεύθερα την πόρτα,
να μας δώσουν πίσω τα φτερά μας,
το μπαμπά και τη μαμά μας.

Κομμάτι από το τραγούδι «Τα παπαγαλάκια», από την ταινία του Έλληνα σκηνοθέτη Γρηγόρη Καραντινάκη «Η χορωδία του Χαρίτωνα».
http://www.youtube.com/watch?v=5Umrl7qJG2s#t=2m31s
♫
Dios mío ayúdanos eternamente
para que nunca más tengamos jefes,
que el tiempo pase como anteriormente,
que las puertas crucemos libremente,
que nos devuelvan nuestras alas,
a nuestros papás y a nuestras mamás.

Fragmento de la canción "Los periquitos", de la película del director griego Grigoris Karandinakis "El coro de Jarítonas".
http://www.youtube.com/watch?v=5Umrl7qJG2s#t=2m31s

Όλα μεταμορφώνονται / Todo se transforma

Το φιλί σου έγινε ζέστη.
Μετά η ζέστη, κίνηση.
Μετά σταγόνα ιδρώτα,
που έγινε ατμός. Μετά άνεμος,
που σε μία γωνία της Λα Ριόχα
γύρισε το φτερό ενός ανεμόμυλου
ενώ πατιόταν το κρασί
που ήπιε το κόκκινο σου στόμα.

Το κόκκινο σου στόμα στο δικό μου.
Το ποτήρι που γυρίζει στο χέρι μου.
Και, ενώ το κρασί έπεφτε,
έμαθα ότι από μια μακρινή
γωνία ενός άλλου γαλαξία
η αγάπη που θα μου έδινες
μεταμορφωμένη θα γύριζε
μία μέρα για να σ' ευχαριστήσει.

Ο καθένας δίνει ό,τι λαμβάνει
και μετά λαμβάνει ό,τι δίνει.
Τίποτα δεν είναι πιο απλό.
Δεν υπάρχει άλλος κανόνας:
τίποτα δεν χάνεται,
όλα μεταμορφώνονται.
Όλα μεταμορφώνονται.

Το κρασί που πλήρωσα εγώ
με εκείνο το ιταλικό ευρώ
που είχε μείνει σε ένα βαγόνι
πριν να έρθει στο χέρι μου,
και πριν από αυτό στο Τορίνο,
και πριν από το Τορίνο στο Πράτο,
όπου φτιάξανε το παπούτσι μου
πάνω στο οποίο θα έπεφτε το κρασί.

Παπούτσι που σε λίγες ώρες
θα ψάξω κάτω από το κρεβάτι σου,
με τα φώτα της αυγής,
μαζί με τα σανδάλια σου
που αγόρασες τότε
στο Σαλβαδόρ ντε Μπαΐα,
όπου σε άλλον έδωσες την αγάπη
που σήμερα εγώ θα σου επέστρεφα.

Ο καθένας δίνει ό,τι λαμβάνει
και μετά λαμβάνει ό,τι δίνει.
Τίποτα δεν είναι πιο απλό.
Δεν υπάρχει άλλος κανόνας:
τίποτα δεν χάνεται,
όλα μεταμορφώνονται.
Όλα μεταμορφώνονται.
Όλα μεταμορφώνονται.
Όλα μεταμορφώνονται.

Έμαθα ότι από μια μακρινή
γωνία ενός άλλου γαλαξία
η αγάπη που θα μου έδινες
μεταμορφωμένη θα γύριζε
μία μέρα για να σ' ευχαριστήσει.

Γιατί ο καθένας δίνει ό,τι λαμβάνει
και μετά λαμβάνει ό,τι δίνει.
Τίποτα δεν είναι πιο απλό.
Δεν υπάρχει άλλος κανόνας:
τίποτα δεν χάνεται,
όλα μεταμορφώνονται.
Τίποτα δεν χάνεται,
όλα μεταμορφώνονται.
Τίποτα δεν χάνεται,
όλα μεταμορφώνονται.
Όλα μεταμορφώνονται.
Όλα μεταμορφώνονται.
Όλα μεταμορφώνονται.
Όλα μεταμορφώνονται.

«Όλα μεταμορφώνονται» του Ουρουγουανού τραγουδιστή και συνθέτη Χόρχε Ντρέξλερ.
http://www.dailymotion.com/video/xcslj_jorge-drexler-todo-se-transforma_creation
♫
Tu beso se hizo calor.
Luego el calor, movimiento.
Luego gota de sudor,
que se hizo vapor. Luego viento,
que en un rincón de La Rioja
movió el aspa de un molino
mientras se pisaba el vino
que bebió tu boca roja.

Tu boca roja en la mía.
La copa que gira en mi mano.
Y, mientras el vino caía,
supe que de algún lejano
rincón de otra galaxia
el amor que me darías
transformado volvería
un día a darte las gracias.

Cada uno da lo que recibe
y luego recibe lo que da.
Nada es más simple.
No hay otra norma:
nada se pierde,
todo se transforma.
Todo se transforma.

El vino que pagué yo
con aquel euro italiano
que había estado en un vagón
antes de estar en mi mano,
y antes de eso en Torino,
y antes de Torino en Prato,
donde hicieron mi zapato
sobre el que caería el vino.

Zapato que en unas horas
buscaré bajo tu cama,
con las luces de la aurora,
junto a tus sandalias planas
que compraste aquella vez
en Salvador de Bahía,
donde a otro diste el amor
que hoy yo te devolvería.

Cada uno da lo que recibe
y luego recibe lo que da.
Nada es más simple.
No hay otra norma:
nada se pierde,
todo se transforma.
Todo se transforma.
Todo se transforma.
Todo se transforma.

Supe que de algún lejano
rincón de otra galaxia
el amor que me darías
transformado volvería
un día a darte las gracias.

Porque cada uno da lo que recibe
y luego recibe lo que da.
Nada es más simple.
No hay otra norma:
nada se pierde,
todo se transforma.
Nada se pierde,
todo se transforma.
Nada se pierde,
todo se transforma.
Todo se transforma.
Todo se transforma.
Todo se transforma.
Todo se transforma.

"Todo se transforma", del cantante y compositor uruguayo Jorge Drexler.
http://www.dailymotion.com/video/xcslj_jorge-drexler-todo-se-transforma_creation