Τόσο ήσυχος / Tan tranquilo

Θα πάρω
και πάλι το τηγάνι
και θα μαγειρέψω τα πράγματα από κάτω
και τα καρφιά στα χέρια
και τα κέφια να κολυμπάω για ΄σένα

Τώρα δεν φοβάμαι και έχω
ένα πράγμα που ονομάζεται ματαιοδοξία
για να πυροβολήσω το πώμα των φιλιών
σε όλες τις μανίες των ρευματισμών των γέρων

Αγγίζοντας το βυθό
ό,τι ήταν βαθύ θα φτάσει
πολύ μακριά στα σύννεφα
και να πετάξω και να έχω
εκατομμύριες κόρνες να κορνάρω

Και οι δρόμοι γεμάτοι κόσμο
και εγώ ήσυχος
και εγώ ήσυχος
και εγώ τόσο ήσυχος

Και το ίχνος του παπουτσιού στη μύτη
και βία και απορίες
και εγώ ήσυχος
με την σκληρή πραγματικότητα του να μπορώ
να γελώ με ΄σένα όπως και με ΄μένα

με τον εφιάλτη μου με χρώμα βανίλιας και να παίξω
το τελευταίο μου τραγούδι με κολλώδη τα δάχτυλά μου
με γεμάτη την κοιλιά μου και να περπατώ
αργά κοιτώντας τί να κοιτώ

Και οι δρόμοι γεμάτοι κόσμο
και εγώ ήσυχος
και εγώ ήσυχος
και εγώ τόσο ήσυχος

Και εσύ από ΄δώ κι από ΄κεί και να είμαι φιλοφρονητικός
με όλες τις σύζυγους και να είμαι αισχρός
με όλες τις ερωμένες του μαξιλαριού μου
και εγώ ήσυχος

Και ο κόσμος που καίγεται κάθε πρωί
στον δρόμο των δέκα το πρωί
και το μελλοντικό τί να πουν τί να σκεφτούν
και εγώ ήσυχος

Και οι δικαστές και οι μέρες και τα πράγματα
που τίθενται πιό μακριά κάθε φορά
και τα φυλαχτά που τα πάνε
δύσκολα μαζί σου

Και οι δρόμοι γεμάτοι κόσμο
και εγώ ήσυχος
και εγώ ήσυχος
και εγώ τόσο ήσυχος

«Τόσο ήσυχος», του ισπανικού συγκροτήματος Εσφουμάτο.
http://www.youtube.com/watch?v=aPte-U1YYV8
♫
Voy a coger
de nuevo la sartén
y cocinar las cosas desde abajo
y los clavos en las manos
y las ganas de nadar por ti

Ya no tengo miedo y tengo
una cosa que se llama vanidad
para volarle la tapa de los besos
a todas las manías de los reúmas de los viejos

Τocando fondo
lo que fuera hondo llegará
muy lejos por las nubes
y a volar y a tener
millones de bocinas que sonar

Y las calles a rabiar de gente
y yo tranquilo
y yo tranquilo
y yo tan tranquilo

Y la huella del zapato en la nariz
y prisas y dudas
y yo tranquilo
con la cruda realidad de poder
reír de ti como reir de mí

de mi pesadilla de color vainilla y tocar
mi ultima canción con los dedos pegajosos
la tripa a reventar y caminar
despacio mirando qué mirar

Y las calles a rabiar de gente
y yo tranquilo
y yo tranquilo
y yo tan tranquilo

Y tu de atrás palante y ser galante
con todas las esposas y ser sucio
con todas las amantes de mi almohada
y yo tranquilo

Y la gente que se quema todas las mañanas
por la calle de las diez de la mañana
y el futuro qué dirán que pensarán
y yo tranquilo

Y los jueces y los días y las cosas
que se ponen cada vez más lejos
y los amuletos que se ponen
a duras contigo

Y las calles a rabiar de gente
y yo tranquilo
y yo tranquilo
y yo tan tranquilo


"Tan tranquilo", del grupo español Esfumato.
http://www.youtube.com/watch?v=aPte-U1YYV8